Polis Deyince Aklıma

Polis deyince aklıma
İlk sen geliyorsun baba
Geliyorsun da
Yürüyorum anılarımın ardı sıra
Sonra bir tabut çıkıyor karşıma
Yolumun tam ortasına
Hüznü hapsetmiş acı telaşına gökyüzü
Neden kan damlıyor anılarıma?

Tam baba diye seslenecekken
Al bayrağın gölgesi vuruyor yüzüme
Nereden çıktı şimdi bu?
Yüreğimdeki ağıt niye?
Annem mi ağlıyor ne
Ya dedem … erkekler ağlar mıydı hiç?

Ve polisler sıra sıra
Tekbirler art arda
Şehit oldu diyorlar
Cennete gitti diyorlar
Beni gösteriyorlar
İşte şehidin çocuğu
Diyorlar ama
Sen nereye gittin baba?
Daha yeni başlamışken
Senli rüyalarıma

Diyordun ya
Kimse bir şey yapamaz size
Hırsız bile giremez bu eve, diye
Hırsız bizim yüreğimize girdi baba
Kanattı, acıttı, parçaladı
Ama senin sevgine hiç dokunamadı
O hep, hep aynı
Ya peygamber ocağı
O da aynı mı?
Ben yetim kaldım, o kalmadı mı?
Vatan millet sevgisi dediğin
Cana kıyar mıydı?
Sen şehit oldun baba
Akacak kanın helaldi bu vatana
Helaldi ama
Şimdi ellerimde o kanlı üniforma

Can canan önce vatan
Kan kokulu karanfiller diyarında
Polislik hiç yarı yolda bırakılır mıydı?
Sen şehit oldun baba
Renk oldun bayrağa, ses oldun ezana
Toprak oldun vatana

Polis deyince aklıma
İlk sen geliyorsun baba
Cesaretin, gücün, sevgin, şefkatin
Koruman, kollaman ve merhametin
Sen, harika bir polistin
Gittin…
Gittin ama dönmedin!

 Sümeyra Yıldırım – Yokluğumun İki Yakası